کشاورزی ودامی

1)    کنجاله بذر منداب (کلزا) کلم روغنی Rapeseed Meal

          استخراج روغن بذر منداب که در مرحله ابتدا توسط فشار و سپس به وسیله حلال صورت گرفته کنجاله ای حاوی 40% پروتئین در ماده خشک به جا می گذارد. مقدار فیبر آن دو برابر فیبر موجود در کنجاله سویا است ولی میتیونین موجود در آن بیشتر از سویا است از نظر تعادل اسید آمینه مرغوبیت بذر منداب با کنجاله سویا برابری می کند تعادل Ca و P در کنجاله مزبور رضایت بخش و از نظر فسفر در مقایسه با سایر کنجاله ها غنی تر است. حاوی 6 % کلسیم و 1 % فسفر است.

        عوامل ضد تغذیه ای موجود در آن شامل اسید اروسیک، گلوکوسینولات ها، تانن ها و سیناپین است. قبل از مصرف در جیره باید سطوح اسید اروسیک و گلوکوسینولات مورد بررسی قرار گیرند. سطوح بالای اسید اروسیک و گلوکوسینولات ها در کنجاله منداب      می تواند باعث بروز کمبود ید و بزرگ شدن غده ی تیروئید شود. نشخوارکنندگان        می توانند به آسانی با عوامل ضد تغذیه ای موجود در آن سازگاری یابند اما احتمالاً   کنجاله ی منداب برای این حیوانات از خوشخوراکی کمتری برخوردار است.

       به نظر می رسدکه سیناپین با کمبود آهن و تولید اسید فینیک در ارتباط است.    اسید فینیک ممکن است قابل استفاده بودن مواد مغذی دیگر خصوصاً املاح معدنی را کاهش دهد.

2)    ذرت (Zea mays)

      نسبت به اغلب غلات دارای بالاترین میزان انرژی است. میزان چربی موجود در ذرت، دو برابر گندم و جو بوده، اما کیفیت و کمیت پروتئین آن نسبت به گندم کمتر است. میزان نشاسته در دانه آن بالا بوده (70 – 65 %) اما میزان پروتئین، الیاف و مواد معدنی آن کم است. نشاسته آن در مقایسه با گندم و جو در سیستم گوارشی نشخوارکنندگان آهسته تر تجزیه می گردد. میزان کلسیم موجود در ذرت کم بوده، باید توجه داشت که چون میزان مواد معدنی موجود در ذرت کم است. لذا باید در این مورد از مکمل های معدنی مناسب استفاده نمود.

      خوش خوراکی خوب می باشد.

       بر اساس گزارشات علمی ارائه شده، اگر از ذرت در جیره های دام و طیور برای مدت طولانی و در سطوح بالا استفاده شود به دلیل گزانتوفیل موجود در آن چربی لاشه زرد می شود.

      عمل آوری قابلیت هضم دانه ها را بهبود می بخشد.

3)   کربنات کلسیم (CaCo₃)

       فرض کنید هم فسفر و هم کلسیم کمبود داریم برای جبران کمبود بهتر است اول فسفر را بالانس کنیم چون ما منبع فسفری در اختیار نداریم که خالص باشد (منابع معمول فسفر حاوی کلسیم نیز است). بنابراین اگر فسفر را از اول بالانس کنیم ممکن است

کمبود کلسیم را نیز جبران کنیم و اگر کمبود کلسیم نیز باقی ماند ما منبعی داریم که تقریباً خالص است یعنی  CaCo₃و بدون دستکاری فسفر جیره کلسیم نیز بالانس        می شود.

1)     جو (Barley)

       جو یک ماده خوراکی ایده آل برای نشخوار کنندگان و غیر نشخوار کنندگان محسوب می شود. میزان پروتئین خام آن بین 6 تا 14% متغیر بوده (خوشبختانه جو ایرانی از نظر پروتئین نسبت به جو وارداتی برزیلی و آرژانتینی از درصد بالای پروتئینی برخوردار می باشد.) نشخوارکنندگان از انرژی بالای جو که عمدتاً از نشاسته آن ناشی شده و به میزان زیادی قابل تخمین است بهره می گیرند و این امر باعث افزایش پروتئین شیر و تسریع رشد می شود.

       در صورت استفاده از جو در جیره نشخوارکنندگان، میزان کمی (حدود 10 درصد) از آن بدون آن که تخمیر شود، می تواند از شکمبه عبور نماید. از نظر کیفی، جو مثل تمام غلات از کیفیت پروتئینی متوسطی بر خوردار بوده و به ویژه از نظر اسید آمینه لیزین محدودیت و یا کمبود دارد. جو جهت تکمیل علوفه ها مناسب بوده، اما در این مورد و به ویژه در مورد دانه هایی که عمل آوری می شوند. باید به تعادل مواد معدنی و ویتامین های جیره توجه نمود.

      جو به طور کلی از نظر ویتامین های A  E, D,(محلول در چربی) و ماده معدنی کلسیم فقیر است. باید توجه داشت که عمل آوری دانه های مرطوب با استفاده از اسید پروپیونیک باعث کاهش بیشتر میزان ویتامین  Eموجود در آن ها می شود.

خوش خوراکی جو نسبت به غلات دیگر کمتر است.

مصرف زیاد آن در نشخوارکنندگان ممکن است باعث ایجاد اسیدوز (کاهش PH شکمبه) و یا نفخ شود.

2)    تفاله چغندر قند(Sugar Beet Pulp) یا (Beet Pulp)

   میزان انرژی قابل تخمیر در شکمبه این فرآورده بالاست. از نظر سطوح انرژی مانند جو بوده،

اما میزان پروتئین آن کم تا متوسط است. حاوی مقدار زیادی الیاف قابل هضم (عمدتاً سلولز) است که همین ویژگی آن را برای نشخوارکنندگان مناسب می سازد زیرا باعث پایداری و ثبات محیط شکمبه شده و تولید استات را تحریک می نماید، سطوح فسفر و نشاسته موجود در این فرآورده کم بوده، اما حاوی مقادیر خوبی از قند هاست. این فرآورده تا حد زیادی قادر به جذب مایع بوده و بنابراین، می تواند به عنوان یک ماده افزودنی به سیلو افزوده گردد تا از اتلاف مواد مغزی جلوگیری نموده و ارزش غذایی سیلو را هم حفظ نماید و از نظر خوشخوراکی خیلی خوب می باشد.

سیستم های تغذیه گاو شیری

امروزه در تمام گله های گروه بندی شده و نشده در دنیا یکی از سیستم های زیر جهت تغذیه گاو شیری مورد استفاده قرار می گیرد.

1)    تغذیه با علف خشک و غلات

2)    تغذیه با علف خشک، سیلاژ و غلات

3)    تغذیه با جیره های کاملاً مخلوط(TMR) Total Mixed Ratio

جیره های TMR به شرح زیر است: TMR نوعی جیره خوراکی است که کلیه ی اجزای آن وزن شده و سپس با هم مخلوط و به صورت یک ماده خوراکی در آمده است. این نوع جیره مانع از انتخاب گاو در استفاده از اجزای جیره خوراکی می شود.

                                  جدول: برخی از خوراک های سلولزی و غیر سلولزی معمول

 

نمی توانیم در جیره حیوان نشخوار کننده بیشتر از8- 5% چربی استفاده کنیم به علت اختلال در عمل هضم شکمبه.

بسم ا ? الرحمن الرحیم

 

                گذری بر تغذیه دام و مواد مغذی و خوراکی

 

                                      تهیه کننده: ایوب شریفی راد

 

    مقدمه:

تغذیه حیوانات مهمترین مسأله ای است که در دامپروری وجود دارد. به عبارت دیگر اساس دامپروری بر مبنای تغذیه صحیح دام و جستجوی اغذیه مناسب استوار می باشد. تغذیه صحیح عبارت است از غذا دادن به دام به طرز صحیح و علمی به طوری که علاوه بر تأمین زندگی، حداکثر استفاده از لحاظ شیر، گوشت، پشم و غیره از آن عاید شود.

تغذیه دام چه از نظر فیزیولوژیکی و چه از نظر اقتصادی مهمترین نقش را در امر پرورش داشته و بیش از نیمی از کل هزینه های مصرفی را به خود اختصاص می دهد. بنابر این باید با شناخت خوراکی ها و مواد تشکیل دهنده ی آ ن ها به تولید بیشتر و سریع تر و کیفیت بهتر تولیدات دامی پرداخت تا دام ها به توانند توان های تولیدی بالقوه ی خود را بروز دهند. 

 

 

 

 

سیستم های تغذیه گاو شیری

امروزه در تمام گله های گروه بندی شده و نشده در دنیا یکی از سیستم های زیر جهت تغذیه گاو شیری مورد استفاده قرار می گیرد.

1)     تغذیه با علف خشک و غلات

2)    تغذیه با علف خشک، سیلاژ و غلات

3)    تغذیه با جیره های کاملاً مخلوط(TMR) Total Mixed Ratio